یاختههای پشتیبان در بافت عصبی ❤️ علوم هشتم
سلولهای پشتیبان همان نوروگلیا یا چسب عصب هستند که دارای ویژگیها و وظایف زیر میباشند:
ویژگی نوروگلیا
بسیار کوچک
فاقد فعالیت عصبی
از تعداد نورونها زیادترند.
وظایف نوروگلیا
تغذیه نورونها
از بین بردن میکروبها
یاختههای پشتیبان یا گلیالها (Glial cells) یکی از اجزای اصلی بافت عصبی هستند و نقش مهمی در حفظ ساختار و عملکرد سیستم عصبی دارند. گلیالها به طور فعال در حمایت و تغذیه نورونها (سلولهای عصبی) و دیگر اجزای سیستم عصبی شرکت میکنند.
نوعهای مختلفی از گلیالها وجود دارد که هر یک وظایف و نقشهای خاص خود را دارند. برخی از انواع گلیالها عبارتند از:
1. گلیالهای استروسیتیک (Astrocytes): این نوع گلیالها بیشتر در مغز و نخاع مهره یافت میشوند. آنها وظیفه حفظ توازن شیمیایی و فیزیولوژیکی محیط اطراف نورونها را دارند. همچنین، این گلیالها در توسعه و نمو نورونها نقش دارند و از جمله ویژگیهای دیگر آنها مشارکت در تشکیل میانابینهای عصبی، حمایت از رشد عروق خونی، و حفظ ساختار سلولهای عصبی است.
2. گلیالهای الیبدینی (Oligodendrocytes): این نوع گلیالها در مغز و نخاع مهره وجود دارند و وظیفه تولید و پوشش ماده میلین را دارند. میلین لایهای از چربی است که حول اکسونهای نورونها شکل میگیرد و باعث تسریع انتقال اطلاعات عصبی میشود.
3. سلولهای میکروگلیا (Microglia): این نوع گلیالها عمدتاً در سیستم عصبی مرکزی وجود دارند و وظیفه حفظ سلامت و حمایت از نورونها را دارند. آنها نقش اصلی در پاسخ به التهاب و آسیبها در سیستم عصبی را دارند و به عنوان سلولهای دفاعی عصبی شناخته میشوند.
4. گلیالهای رادیال (Radial glia): این نوع گلیالها در فازهای توسعهای سیستم عصبی وجود دارند و در هدایت مسیر رشد نورونها نقش دارند. آنها به عنوان ساختارهای راهنما در هدایت نورونها در طول توسعه نقش مهمی ایفا میکنند.
این نوعهای گلیالها تنها چند مثال از انوموجودات گلیالی هستند و هنوز تحقیقات بسیاری درباره نقش و عملکرد دقیق آنها در سیستم عصبی در حال انجام است. این گلیالها با همکاری نورونها در حفظ سلامت و عملکرد صحیح سیستم عصبی تأثیرگذارند.
0 نظر
ارسال نظر